زغال سنگ یک سنگ رسوبی سیاه یا قهوه ای مایل به سیاه قابل احتراق است که به صورت لایه های سنگی به نام درزهای زغال سنگ تشکیل شده است.
پودر زغال سفید کلارک عمدتاً کربن با مقادیر متغیر سایر عناصر، عمدتاً هیدروژن، گوگرد، اکسیژن و نیتروژن است. زغال سنگ نوعی سوخت فسیلی است که زمانی تشکیل می شود که مواد مرده گیاهی به ذغال سنگ نارس تجزیه می شود.
در اثر گرما و فشار ناشی از دفن عمیق طی میلیون ها سال به زغال سنگ تبدیل می شود ذخایر وسیع زغال سنگ از تالاب های سابق به نام جنگل های زغال سنگ سرچشمه می گیرد.
که بسیاری از مناطق خشکی استوایی زمین را در اواخر کربونیفر (پنسیلوانیا) و زمان پرمین پوشانده است. بسیاری از ذخایر مهم زغال سنگ جوان تر از این هستند و از دوران مزوزوئیک و سنوزوئیک سرچشمه می گیرند.
زغال سنگ در درجه اول به عنوان سوخت استفاده می شود. در حالی که زغال سنگ برای هزاران سال شناخته شده و مورد استفاده قرار گرفته است، استفاده از آن تا انقلاب صنعتی محدود بود.
با اختراع ماشین بخار، مصرف زغال سنگ افزایش یافت. در سال 2020، زغال سنگ حدود یک چهارم انرژی اولیه جهان و بیش از یک سوم برق آن را تامین می کرد برخی از آهن و فولادسازی و سایر فرآیندهای صنعتی زغال سنگ می سوزانند.
استخراج و استفاده از زغال سنگ باعث مرگ زودرس و بیماری می شود. استفاده از زغال سنگ به محیط زیست آسیب می رساند و این بزرگترین منبع انسانی دی اکسید کربن است که در تغییرات آب و هوایی نقش دارد.
چهارده میلیارد تن دی اکسید کربن از سوزاندن زغال سنگ در سال 2020 منتشر شد، که 40 درصد از کل انتشار سوخت های فسیلی و بیش از 25 درصد از کل انتشار گازهای گلخانه ای جهان را تشکیل می دهد.
به عنوان بخشی از انتقال انرژی در سراسر جهان، بسیاری از کشورها استفاده از انرژی زغال سنگ را کاهش داده یا حذف کرده اند. دبیر کل سازمان ملل متحد از دولت ها خواست تا ساخت نیروگاه های زغال سنگ جدید را تا سال 2020 متوقف کنند.