انار شیرین (Punica granatum L.) یک میوه باستانی است که به ویژه در غرب آسیا کشت می شود، اگرچه در منطقه مدیترانه و سایر نقاط جهان نیز کشت می شود. از سال های قدیم مصرف آن با فواید بی شماری برای سلامتی همراه بوده است.
در سال های اخیر، چندین مطالعه in vitro و in vivo فعالیت های فیزیولوژیکی مفید آن، به ویژه خواص آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی و ضد التهابی آن را نشان داده اند.
علاوه بر این، مطالعات مبتنی بر انسان نتایج امیدوارکننده ای را نشان داده اند و پتانسیل انار را به عنوان یک عامل محافظتی از چندین بیماری نشان داده اند.
به دنبال آن روند و تقاضای صنایع غذایی برای آنتی اکسیدان ها و مواد ضد میکروبی از منابع طبیعی، کاربرد انار و عصاره های آن (عمدتا به عنوان آنتی اکسیدان و ضد میکروب)، به طور گسترده در انواع مختلف محصولات غذایی مورد مطالعه قرار گرفته است که نتایج رضایت بخشی داشته است.
این بررسی با هدف ارائه تمام مطالعات و روندهای اخیر در کاربردهای انار در صنایع غذایی و چگونگی تأثیر این روندها بر ویژگیهای فیزیکوشیمیایی و ماندگاری محصول است.
علاوه بر این، مطالعات in vitro و in vivo اخیر به منظور آشکار کردن پتانسیل انار در درمان چندین بیماری ارائه شده است.
انار بخشی از خانواده Punicaceae و جنس Punica است، در حالی که دو گونه وجود دارد: Punica granatum و Punica protopunica. دومی بومی جزیره سقطری (یمن) است و نقش مهمی در تکامل شکل کشت شده انار ایفا کرده است، زیرا اجداد جنس Punica [5] در نظر گرفته می شود.
جنس Punica دارای ویژگی های متمایزی است که آن را در ردیف Myrtales قرار می دهد، اگرچه خانواده ای که باید تحت آن باشد قابل بحث است.
از نظر تاریخی، با توجه به مطالعات مورفولوژیکی اولیه، اعتقاد بر این است که جنس Punica باید تحت عنوان Lythraceae [2] در نظر گرفته شود، اما در مورد طبقه بندی آن به یک خانواده اختلاف نظرهای زیادی وجود داشته است.