از گذشته نبات سفید فله راک مدت زیادی است که وجود داشته است. برخی از اولین ارجاعات ادبی به آن در اواسط دهه 1200 یافت شده است. برای قرن ها تصور می شد که دارای خواص درمانی و نگهدارنده است.
در سراسر جهان از ترکیه گرفته تا هند و چین و ایالات متحده استفاده شده است. در طول تاریخ، کاربردهای زیادی برای آن شرح داده شده است.
مانند داروی سرماخوردگی، خوشبو کننده دهان، شیرین کننده سوپ و شربت های سودا. در تایلند نیز از آن به عنوان پول استفاده می شد و در مکزیک از آن جمجمه های آب نباتی ساخته می شد.
آب نبات سنگی محصول تبلور مجدد قند نیشکر است. این خالص ترین شکل شکر است زیرا با تشکیل کریستال های بزرگ تمام ناخالصی ها حذف می شوند.
فرآیندی که برای تولید آب نبات سنگی استفاده می شود، همان فرآیندی است که برای تشکیل کوارتز و الماس استفاده می شود.
کریستال مولکولی ساکارز شکسته می شود و در شرایطی اصلاح می شود که کریستال های خالص تر از ساکارز اصلی تولید می کند.
اساساً، کریستال جامدی است که در آن اتم‌ها، مولکول‌ها یا یون‌ها در یک الگوی منظم مرتب و تکرار شونده بسته‌بندی می‌شوند که در همه جهات گسترش می‌یابد.
و هنگامی که تعادل موجود در محلول شکر و آب را به هم می‌زنید باعث رشد کریستال‌های قند می‌شود. محلول باید با شکر اشباع شده باشد تا آب تمام شکر ممکن را در دمای خاصی حل کند.
هر چه آب گرمتر باشد، آب قند بیشتری می تواند حل کند. بنابراین، قبل از حل کردن شکر در آن، آب باید گرم شود. هنگامی که محلول شکر اشباع سرد می شود، از شکر فوق اشباع می شود.
محلول فوق اشباع ناپایدار است زیرا دارای املاح (در این مورد شکر) بیشتر از آن است که به شکل مایع باقی بماند، بنابراین شکر
