پنجره، باز شدن در دیوار ساختمان برای ورود نور و هوا؛ شیشه پنجره بزرگ اغلب برای اهداف دکوراسیون معماری نیز چیده می شوند.
از زمان‌های قدیم، دهانه‌ها با توری‌های سنگی، چوبی یا آهنی یا چراغ‌های شیشه‌ای یا سایر مواد شفاف مانند میکا یا در خاور دور کاغذ پر می‌شدند.
پنجره های مدرن تقریباً همیشه با شیشه پر می شوند، اگرچه تعداد کمی از آنها از پلاستیک شفاف استفاده می کنند. پنجره ای در یک قاب کشویی عمودی، پنجره ارسی نامیده می شود.
یک ارسی تک آویزان فقط یک نیمه دارد که حرکت می کند. در یک ارسی دو آویز، هر دو قسمت سر می خورد. یک پنجره روکشی به سمت یک لولا باز می شود.
پنجره ها یک اختراع بسیار باستانی هستند که احتمالاً همزمان با توسعه خانه های ثابت و بسته است. بازنمایی از پنجره ها در نقاشی های دیواری اولیه در مصر و در نقش برجسته های آشور دیده می شود.
نمونه‌های مصری منافذی را در دیوارهای خانه نشان می‌دهند که با تشک پوشیده شده‌اند، مانند خود درها. پنجره‌های آشوری تقریباً همیشه عریض‌تر از ارتفاعشان بوده و توسط ستون‌های کوچک تقسیم می‌شدند.
ارادت یونانیان باستان به خانه ای که در اطراف یک بارگاه ساخته شده بود، منجر به ناپدید شدن تقریباً کامل پنجره ها در معماری آنها شد، زیرا هر اتاق با دری به حیاط مرکزی و ستون دار روشن می شد.
با این حال، در دوران امپراتوری روم، پنجره شیشه‌ای برای اولین بار به طور قطع ظاهر شد و قطعات شیشه در قاب برنزی در پمپئی، در میان سایر مکان‌ها، یافت شد.
به علاوه بدیهی است که پنجره های بزرگ حمام های روم باید به نحوی محصور شده باشند تا گرما را حفظ کنند. فرضیه کلی این است که این دهانه‌های بزرگ در ابتدا با قاب‌های برنزی پر شده بودند که کل را به قسمت‌های کوچکی تقسیم می‌کردند.
